Oderwał ją od rurki prysznicowej i oparł o wykafelkowaną ścianę. Kobieta trzymała teraz w dłoniach jego twarz i namiętnie go całowała. Ostatecznie przegrała walkę, odrzuciła głowę do tyłu, poddając się wszechogarniającej fali rozkoszy Diaz drgnął gwałtownie, wydając stłumiony ryk, jakby doszedł do ostatecznej granicy. Jego biodra ruszały się teraz w krótkim, gwałtownym rytmie, który szybko sprawił, że Diaz dotarł na szczyt, a Milla krzyknęła z rozkoszy, czując w sobie jego eksplozję. an43 439 Mężczyzna oparł się ciężko o ścianę, przygniatając do niej Millę. Ona poczuła się teraz bardziej senna, ociężała. Diaz pocałował ją w ramię, a potem pozwolił swoim nogom ugiąć się i oboje osunęli się na podłogę. Zapadła cisza. Milla nie potrafiła wytłumaczyć sobie, dlaczego to zrobiła. Wiedziała, co Diaz miał na myśli, mówiąc: „Nie rób tego, chyba że masz poważne zamiary". Nie rób tego, chyba że znów zaakceptujesz mnie jako kochanka po tym, co właśnie zaszło między nimi. Ta kwestia najwyraźniej rozwiązała się sama. Nie rób tego, chyba że zburzysz mur, który sama między nami wybudowałaś. Nie rób tego, chyba że będziesz moja, a ja będę twój - ze wszystkimi możliwymi konsekwencjami takiego układu. Zrobiła to. I naprawdę miała poważne zamiary Gdzieś po drodze okazała się wystarczająco głupia, by zakochać się w Diazie. To musiała być miłość, w przeciwnym razie zdrada mężczyzny nie bolałaby tak bardzo. Na pewno zdenerwowałaby Millę, ale nie zraniła. Nie aż tak. Jak mogła pokochać mężczyzn tak diametralnie różnych jak David i Diaz? Pierwszy był jasnym słońcem, drugi ponurą ciemnością. A może to wszystko miało sens: kobieta, którą była wcześniej, nie mogłaby pokochać Diaza. Jednak Milla zmieniła się i nie była już tamtą kobietą. Może chciałaby znów nią pobyć, ale to należało już nieodwołalnie do przeszłości. Wszystkie te straszne, okrutne koleje losu, które stały się jej udziałem, stworzyły nową Millę, a do tej starej nie było powrotu. Zawsze będzie lubiła się stroić, dbać o włosy, dekorować swoje mieszkanie -tak jak ludzie w an43 440 programie telewizyjnym, który zadziwił Diaza - ale w gruncie rzeczy była już zupełnie inna. Była twardszą, silniejszą i odważniejszą kobietą niż wtedy, gdy porywano jej małego synka. Pytanie za sto punktów brzmiało: co teraz będzie? Co poczną? Milla czuła się tak zagubiona jak rankiem. Tylko że teraz nie była już sama. -29- Milla obudziła się następnego ranka w ramionach Diaza. Jej głowa spoczywała przy głowie mężczyzny, jego ciało dawało jej ciepło i komfort w ten szary grudniowy poranek. Padał deszcz, znacznie ulewniejszy niż poprzedniego dnia. Jak zwykle Diaz ocknął się chwilę po niej. Albo był już tak psychicznie zsynchronizowany z Millą, że czuł, kiedy ona się budzi, albo wewnętrzna czujność nie pozwoliła mu spać w pomieszczeniu, w którym podświadomie za1 rejestrował jakiś podejrzany ruch. Znając Diaza, Milla zakładała